دوش آگهی زیار سفر  کرده دادباد

من نیز دل به باد دهم هرچه با د باد   

 کارم بدان رسید که همراز خود کنم 

هر شام برق لامع هر بامداد باد 

در چین طره تو دل بی حافظ من  

هرگز نگفت مسکن مالوف یاد باد 

امروز قدر پند عزیزان شناختم 

بارب روان ناصح ما از تو شاد باد 

خون شد دلم به یاد تو هرگه در چمن 

بند قبای  غنچه گل  می گشاد باد 

از دست رفته بود وجود ضعیف من 

صبحم به بوی وصل تو  جان باز داد 

حافظ نهاد نیک  تو کامت برآورد

جانها  فدای نام نیکو نهاد باد