پوشاک زنان زیارت :

1- پیراهن:

که دو نوع بود :نوع اول پیراهن  گلدار  با یقه گرد و بغل چاکدار آستین بلند که در یقه و چاک پایین دامن از یراق ( به زبان محلی زیارتی به آن تف  می گفتند ) استفاده می شد .

نوع دوم پیراهن دیگر که از پارچه ساده نخی بود  که   دور یقه  و قسمت مرکزی جلو از یراق استفاده شده است با آستین بلند .

2- دامن :

دامن های پرچین به نام شلیته قنبلی که در مراسم عروسی استفاده می شده است به تعداد دو عدد دامن شلیته روی هم می پوشیدند که  به یک اندازه بود به همراه یک شلوار مشکی بلند.

3- جلیغه :

یک نوع جلیقه با یک یقه یو مانند و آستین کوتاه که نام محلی آن چکوند بود و در زیر این جلیقه یک پیراهن گلدار از جنس ابریشم و یا نخی می پوشیدند .

یک نوع دیگر جلیغه که به نام محلی کلیجه با آستین بلند و سه گوش زیر آستین و دور سه گوش آستین یراق دوزی شده و در زیر کلیجه هم همانند جلیقه چکوند یک پیراهن می پوشیدند.

4- پوشش سر :

مندیل :

نوعی از پوشش سر بود که شامل دو روسری سه گوش و یک روسری چهار گوش در اندازه های متفاوت که اولی را به صورت مستطیل در آورده و روی پیشانی بسته و دنباله آن را به پشت سر برده و به جلو سر گره می زدند .

دومین روسری را روی سر انداخته به پشت گردن گره می زنند.

روسری سوم را که چهارگوش بوده تبدیل به سه گوش می کردند و روی سر می انداختند .این نوع از پوشش سر مخصوص نو عروسان و کسانی که ازدواج کرده بودند می باشدو دختران از یک روسری ساده استفاده می کردند .

5 - شلوار :

از پارچه های کرباس که دست بافت خودشان بوده است که بوسیله کارگاه دستی بافته می شد ه است در رنگ های مختلف

6- کفش :

کفش محلی زنان زیارت که شامل سه نوع بود :

 اولی گالش که از جنس پلاستیک بود مورد استفاده آن در منزل می باشد .

دومی چارق که با بندهای کوتاه که دور پا پیچیده می شد برای محل کار و بیرون از خانه .

سومی کفشی به نام پنچ سوقوری که رویه آن از پوست خرگوش و سنجاب و در ته کفش از یک نعل فلزی کوچک استفاده می شد که  مخصوص نو عروسان   و افراد متمول بود .

7- کمربند :

کمربند از جنس کرباس که با دست بافته می شد .

8- چادر :

چادر ساده از جنس پارچه مرمر

 

پـوشاک مردان زیـارت :

1- چغا ( کت پشمی ) 

  چغا یک نوع کت از پشم بود که بوسیله دستگاه پارچه بافی دست سازی کهتوسط مردان زیارت  ساخته شده بود بافته می شد سپس زنان زیارت از آن پارچه بافته شده با هنر دست خود  کت مورد نظر را می دوختند که دو جیب در جلوی کت داشت و یقه آن گرد بوده است و به علت کوهستانی بودن منطقه زیارت و سرمای زیاد آن این کت در فصول مختلف مورد استفاده قرار می گرفت .

زنان زیارت برای اینکه کت و البسه پشمی بوی نامطبوع به علت خیس شدن ندهد قبا از بافتن پارچه پشمها را در آب و صابون خیس کرده و می شستند تا خاک و مواد زائد پشم کاملا پاک شود .

به همین علت وقتی که باران می آمد آن کت پشمی زود در مجاورت هوا خشک می شد.  

2- شلوار پشمی

شلوار پشمی مردان که به صورت راسته دوخته می شد  که  کمر آن با یک بند پشمی که داشت بسته می شد و به علت خشن بودن پشم از یک پیژامه نخی در زیر آن استفاده می کردند.  

3- پیراهن کرباسی  

دو نوع پیراهن می پوشیدند که یکی از کرباس سفید که در بالا ی سر شانه بدون درز بوده و در زیر بغل از یک زیر بغلی استفاده می شد ه است و دارای آستین بلند و یقه گرد بود .

نوع دیگر پیراهن که آن هم از جنس کرباس بود که فقط  از گوشه گردن دگمه می خورد و الباقی مشخصات همانند پیراهن بالا بود . 

4- نیم تنه ( جلیغه )

نیم تنه پشمی که در زیر کت پوشیده می شد

5- شال پشمی

شال سر که از پارچه دست بافت خود اهالی روستا بود که مردان به دور سر خود می بستند و  ریشه هایی در پایین شال در دو طرف قرار داشت که آن ریشه ها در پشت سر قرار می گرفت  

6-  پاتویه ( پا پیچ )

پاتویه  یک پارچه مستعطیل شکل کرباسی  بود که به دور پا می پیچیدند    

7- کفش ( چاروق )

چاروق کفشی بود که رویه آن از لاستیک و یا چرم بود که با بندهای بلندی دورتادور کفش بسته می شد و سپس به دور پا گره می خورد و این چاروق در جنگلها و محل کا مورد استفاده قرار می گرفت . 

8- کلاه پشمی

کلاه پشمی که از پشم نرم به صورت نیم دایره  همانند نمد مالی که نمد را درست می کردند که  لبه جلو  کلاه کمی گرفته می شدآن را نمد مالی می کردند .